یکی از دوستان سوال کرده که با وجود آنکه اتحاد در تمام زندگی انسان تأثیر فراوانی می گذارد  چرا مسلمانان این قدر باهم مشکل دارند ؟

در جواب این دوست عزیز باید عرض کنیم که  امروزه جهان اسلام به معنای واقعی جهان اسلام است نه جهان مسلمانان ،آنچه وجود دارد قرآن کریم ، روایات پیامبر و امامان معصوم علیه السلام و کتاب های معارف اسلامی است ، امّا توجّه به آن و اهمّیّت دادن و عمل کردن به این ها به فراموشی سپرده شده است ، کشور های اسلامی که شراب در آن ها از آب خوردن جرمش کمتر است برهنگی و بی حجابی و بی عفّتی جزء فرهنگ لاینفک آن ها شده است ، به جای قوانین شرع مقدّس اسلام از قانون اساسی و قضائی غربی استفاده می کنند و ... وضعیّت از اسلام مانده و از غرب رانده را به آن ها داده است . شما به ایران نگاه نکنید که چند سال معدودی است که اسلام را در رأس همه ی امور خود به طور جدّی قرار داده است و البتّه در همین مدّت کم توفیقات بسّیار زیادی در بیداری مسلمانان فراهم کرده ، ولی این مقدار برای ثمره دادن اسلام بسّیار کم است و این زمان برای دیدن ثمرات اجرای اسلام بسّیار اندک است ، کوتا همه ی مسلمانان بیدار شوند ، کوتا لااقل عمده ی قوانین اسلام در جهان اسلام جای قوانین کفّار را بگیرد ، دوری مسلمانان از اسلام در همه ی عرصه های فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و ... به طور کامل صورت گرفته است . علّت تشتّت و تفرّق و اختلاف مسلمانان را تنها باید در دوری از اسلام جست و جو کرد علّامه ی طباطبایی در تفسیر وزین خود المیزان می گوید : ( این ضعف واضح که در سیاست دین پیدا شده و این ارتجاع و عقب گردی که مسلمانان کردند ، باعث شد که از نظر فضائل و فواضل تنزل نموده ، به انحطاط اخلاقی گرفتار شوند ، و یک سره در منجلاب لهو لعب و شهوات و کار های زشت فرو روند و در نتیجه تمام قرق های اسلام شکسته شد ، و گناهانی از بین شان پدید آمد ، که حتّی بی دینان هم از آن شرم دارند . این بود علّت انحطاط مسلمانان نه بعضی از معارف دینی که به غیر از سعادت انسان در زندگی دنیا و آخرت اثری ندارد ).

این مطالب را از این جهت بیان کردیم که وقتی گفته می شود «چرا مسلمانان با هم اختلاف دارند » از این پرسش این شبهه به ذهن می رسد که چرا یک عدّه که یک دین و مرام واحدی دارند با هم اختلاف دارند ، ولی با توضیحاتی که گذشت روشن شد که این عدّه که اکنون نام اسلام را یدک می کشند در عمل و رفتار و زندگی از تنها مرامی که الگویی نمی گیرند دین اسلام است ، پس در واقع اتحاد مسلمانان تنها در نام است ، و اختلاف آن ها در مرام ، زیرا هر گروه و کشوری از آن ها به سلیقه و یا به اجبار مدلی را از مدل های غرب یا شرق و جاهلیّت سنّتی و مدرن ، برای اداره ی خود و جامعه اش انتخاب کرده است ، واضح است که این گونه انتخاب ، ثمره اش جز جدایی و دور شدن فرقه های مسلمان از یک دیگر نیست ، قرآن کریم می فرماید همه ی نیرو های خود را تا آن جا که می توانید بر علیه دشمنان خدا و کفّار بسیج کنید : « وأعدّوالهم مّا استطعتم مّن قوّة و من ربّاط الخیل ترهبون به عدوّ الله و عدوّ کم ... ( انفال ، 60 ) در برابر آن ها (دشمنان) آن چه توانایی دارید از نیرو آماده سازید ( و هم چنین ) اسب های ورزیده ( برای میدان نبرد ) تا به وسیله ی آن ، دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید » اکنون کشور های اسلامی برای آن که از شرّ یک دیگر در امان بمانند در دعوت از دشمن برای ایجاد پایگاه های نظامی و اقتصادی و سیاسی و غیره از یک دیگر سبقت می گیرند و ... انقلاب اسلامی ایران بارقه ی امیدی است در توحید امّت اسلام در سایه ی عنایات حضرت حجّة ابن الحسن العسکری امام عصر صلوات الله و سلامه علیه : اللهم اشعب به صدعنا و ارتق به فتقنا و المم به شعثنا : خداوندا با وجود پر برکت امام زمان علیه السّلام پریشانی ما را برطرف ، پراکندگی امورمان را اصلاح ، گسیختگی ما را به اتحاد مبدل گردان .[1]

1 ( صحیفه سجّادیّه ، امام زین العابدین علیه السّلام ،ص 247 ، نشر مؤسّسة الامام المهدی علیه السّلام * المیزان فی تفسیر القرآن ، علّامه سیّد محمد حسین طباطبایی ، ج 1 ،ص 186 ، نشر مؤسّسة النشر الاسلامی اتابعة لجماعة المدرسین بقم المشرفة * تفسیر نمونه ، آیة الله ناصر مکارم شیرازی وهمکاران ، ج 7 ، ص 223 ، نشر دارالکتب الاسلامیّة . )